طراحی بهینه جرم میراگر تنظیم شده چندگانه با استفاده از الگوریتم ژنتیک برای کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها

جرم میراگر تنظیم شده (tmd) یکی از ابزارهای کنترل غیرفعال در سازه های عمرانی می باشد که در تحقیقات گذشته مطالعات بسیاری در مورد آنها صورت گرفته است. پارامترهای tmd (جرم، سختی و میرایی) بمنظور کاهش پاسخهای سازه ای ناشی از تحریکهای مختلف، بایستی طی یک فرآیند بهینه سازی تعیین گردند. بمنظور کاهش پاسخ های سازه های یک درجه آزادی روشهای متعددی برای طراحی بهینه ی tmdهای منفرد با هدف کمینه کردن پاسخهای مختلف از جمله؛ ماکزیمم تغییرمکان جانبی، ماکزیمم شتاب، ماکزیمم تغییرمکان نسبی و همچنین جذر میانگین مربعات پاسخهای سازه ای، بیان شده است. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که در برخی موارد، مکانیزم tmd منفرد تأثیر چندانی در کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها ندارد. بنابراین برای بهبود کارآیی و توانایی tmdها در سازه های خطی و غیرخطی، استفاده از چندین tmd با مشخصات دینامیکی متفاوت، پیشنهاد گردیده است. تاکنون روشی کاملاً کارآمد و موثر برای تعیین پارامترهای بهینه ی mtmd در سازه های چند درجه آزادی (mdof) مطرح نشده است. در این پایان نامه یک روش موثر برای تعیین پارامترهای بهینه ی mtmd در سازه های چند درجه آزادی با هدف کمینه کردن پاسخهای مختلف سازه با استفاده از الگوریتم ژنتیک بیان شده است. روش پیشنهادی برای یک ساختمان قاب برشی mdof مورد تحلیل قرار گرفته که نتایج نشان می دهد روش پیشنهادی یک روش موثر در طراحی بهینه ی mtmd برای سازه های قاب برشی چند درجه آزادی می باشد. اثر تعداد tmdهای نصب شده بر روی سازه و همچنین تحریک زلزله های مختلف در طراحی لرزه ای mtmd در نظر گرفته شده که با توابع هدف مختلفی پارامترهای بهینه ی mtmd تعیین شده اند. لذا نتایج بدست آمده کارآیی روش پیشنهادی را در طراحی بهینه ی مکانیزم mtmd برای هر دو نوع تحریک های لرزه ای دور از گسل و نزدیک به گسل نشان می دهد. آنالیزهای دقیق عددی و ارزیابی های نتایج بدست آمده توسط روش پیشنهادی بطور مفصل در پایان نامه ذکر گردیده است.